We zijn inmiddels ruim zes maanden na de aankondiging van 26 maart, maar we kunnen dan eindelijk zeggen: het ding is af. De afgelopen weken stonden in het teken van correcties, aanpassingen en dingen die nog meegenomen moesten worden. Een belangrijk en in het oog springende verandering is die van de omslag. De – in mijn ogen stijlvolle – cover op basis van de in 1989 in Nijmegen genomen foto van Rob Verhorst bleek nogal op kritiek te stuiten, met name vanuit de boekenwereld. De omslag zou er te weinig uitspringen. Eigenwijs als ik was, dacht ik dat dat uiteindelijk wel los zou lopen, maar de kritiek bleef. Ondanks dat ik van mening bleef dat het varken het meest iconische beeld van Pink Floyd is, was er ook wat te zeggen voor de foto, en het feit dat het met Nederland heel weinig te maken had. De enige andere optie was een foto van de beroemde 29 april 1967 sessies in Amsterdam: de foto bij de boom, en de bloemenstal. Nu heb ik daarvan al enige jaren een aantal originele 6x6cm dia’s in mijn archief zitten, maar was het niet geheel duidelijk wie de eigenaar was, hoewel de naam Nico van der Stam in dit kader wel eens opdook. Veelal werden de foto’s voorzien van een Engels fotobureau, maar het leek voor de hand te liggen dat het om een Nederlandse fotograaf ging. Toen vorige week de Oor verscheen met een artikel over Piper At The Gates Of Dawn, en de ‘boom’ foto, werd me dankzij auteur Willem Bemboom snel duidelijk dat het inderdaad Nico van der Stam was, en dat een Amsterdamse stichting zijn nalatenschap beheert. Daarmee was een laatste hobbel weggenomen om de foto voor de omslag te gebruiken. Diezelfde Oor leerde dat de Fanclub-opnamen niet in de buitenlucht hadden plaatsgevonden, zoals lang leek uit een youtube filmpje van Arnold Layne, maar gewoon in de studio. Een ontzettend mooie foto in het blad bewees dat. Minder dan 24 uur voor de deadline van afgelopen dinsdag konden we correctie nog meenemen. Plaats van handeling was waarschijnlijk Theater Bellevue, maar zekerheid zal daarover in de toekomst komen.
Met al dat kleurgebruik kwam Uitgeverij Aprilis inmiddels een beetje in de knoop, want 40% van de bijna 150 foto’s waren door mij in kleur aangeleverd. In plaats van de keuze voor het zwart-wit afdrukken van enkele foto’s, wat een passende oplossing was geweest, is besloten het hele boek in kleur te drukken. Daarnaast is de totale omvang van Pink Floyd In De Polder uitgekomen op 228 pagina’s, 36 meer als origineel begroot. Nog maar eens een bevestiging dat we bij de ideale uitgeverij terecht zijn gekomen met ons boek: eentje die kwaliteit altijd voorrang geeft. Het boek ligt sinds woensdagmorgen bij de drukker. De verwachting is dat het in de eerste week van november verschijnt.
